นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
72
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
72
หมวด : รักดราม่า
อัปเดตล่าสุด : 2 ต.ค. 57 / 20:13 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“คุณจำรักครั้งแรกของคุณได้ไหม?”
ถ้าคุณจำได้ มันเป็นความทรงจำสีอะไร
ขาว ดำ ชมพู หรือสีเทาล่ะ หากคุณยังตัดสินใจไม่ได้ลองรู้จัก
กับ เธอ และ เขา ดูสิ
บทนำ
‘สัญญาว่าฉันจะรักเธอตลอดไป’
‘นายสัญญาแล้วนะ อย่าผิดสัญญาล่ะ’
‘แน่นอนเราจะไม่เลิกกัน’
“แยม”
“แยม”
“แยมโรลลลลลลลลล”
“โอ๊ย หูฉันจะแตกแล้ว เค้กส้ม”
“ก็ฉันเรียกตั้งนานแล้ว แกมัวแต่เหม่ออะไรอยู่?”
“ป่าว แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”
“คิอถึงแฟนอะดิ”
“ฉันไม่มีแฟน แกมั่วแล้วล่ะเค้กส้ม”
“ก็คนที่มารับแกทุกวันไง อิอิ หล่อนะ”
“นั่น ลูกพี่ลูกน้องฉันนะ พี่ฟองเขาไม่ได้คิดแบบแกแน่นอน”
“งั้นฉันก็มีสิทธิ์สินะ อิอิ”
“เฮ้อ !!”
“เป็นอะไร เค้กส้ม เมื่อกี้ยังอารมณ์ดีอยู่เลยนะ”
“ไม่น่าเชื่อเลยนะ ว่าเราจะขึ้นปีสองกันแล้ว ต้องไปรับน้อง ไม่อยากเตรียมงานเลย แต่คิดอีกทีฉันว่าก็ดีนะแยมโรล แบบเผื่อจะมีน้องรหัสหล่อๆนะ จะจีบให้ดู ฮ่าๆๆ”
“แกนี่นะ ไม่เคยพลาดตลอดอ่ะ”
“แกก็เหมือนกันนั่นแหละ แยมโรลอย่าให้ฉันรู้นะว่าน้องรหัสแกหล่อนะ”
“ฉันขอเป็นผู้หญิงดีกว่านะ”
2
ขอแนะนำตัวก่อนนะค่ะ ก่อนที่จะเถียงกันไปมากกว่านี้ ฉันชื่อแยมโรลค่ะ เป็นนักศึกษาชั้นปีที่สอง ของมหาลัยเจพี คณะครุศาสตร์ และคนที่ฉันคุยด้วยชื่อ เค้กส้มเพื่อนสนิท เรารู้จักกันตั้งแต่อยู่ปีหนึ่ง เรียนคณะเดียวกัน เอกเดียวกัน แต่ฉันอยู่บ้านของญาติอยู่แถวมหาลัยแต่เค้กส้มอยู่หอในมหาลัย ตอนนี้เราสองคนกับพวกรุ่นพี่กำลังวุ่นวายในการเตรียมงานรับน้องปีหนึ่งที่จะเกิดขึ้นในสัปดาห์หน้า
“น้องแยมโรล ช่วยพี่ก่อนได้ไหมค่ะ”
“ได้ค่ะพี่”
“น้องแยมโรลน่ารักจังเลย สนใจเป็นดาวคณะไหม”
“ไม่ดีกว่าค่ะ ลองถามเค้กส้มสิค่ะ” กว่าจะหลอกล่อพวกพี่ได้ก็เกือบแย่เลย ไม่ชอบความวุ่นวายเลยสินะ เรียนจบเมื่อไร ฉันไปเป็นครูบนดอยแน่ๆ
“แยม แกจะกลับบ้านเลยไหม”
“กลับเลยสิ บ้านไม่มีใครอยู่ด้วยสิ”
“เมื่อไรพี่ฟองจะกลับมานะ”
“พี่เขาคงไม่กลับมาหรอก ถ้ารู้ว่าแกเฝ้ารอนะ อิอิ”ฉันแกล้งหลอกเค้กส้ม หน้าเค้กส้มถึงกับจ๋อย “ฉันล้อเล่นน่า”
“แกแกล้งฉันอีกแล้วนะ”
“คิกๆ ก็แกมันน่าแกล้งนะ”
“ไม่อยากเชื่อว่ามนุษย์จอมหยิ่งอย่างแยมโรลจะเล่นกับเพื่อน ใช่ไหม บีบี”
ฉันละเบื่อจริงๆพวกชอบหาเรื่องคนอื่น”ฉันกลับก่อนนะเค้กส้ม เบื่อมลพิษทางเสียง
“คัพเค้ก ยัยแยมมันว่านะ”
“ฉันรู้แล้วนะ บีบีไม่ต้องย้ำ” ฉันพยายามจะไม่ตอบโต้ แต่คัพเค้กก็ไม่ละความพยายาม”ฉันก็ไม่อยากคุยกับพวกที่ต้องอาศัยหน้าตาแย่งแฟนคนอื่นหรอก”
คงไม่อยากจบสินะ ฉันพยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจแล้วก็เดินจากไป คนแถวนั้นไม่มีใครสนใจพวกชอบหาเรื่องอย่างคัพเค้กและบีบีหรอก
งานรับน้องใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว ฉันตื่นเต้นมากและมีความรู้สึกแปลกๆว่าจะเจอกับบางสิ่งที่ฉันไม่ได้เจอมานาน แต่ฉันอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ จริงๆคงไม่มีอะไร
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
“ยินดีต้อนรับนักศึกษาปีที่หนึ่งทุกคนเข้าสู่คณะครุศาสตร์ค่ะ พี่ชื่อขนมปังนะค่ะและคนถัดพี่ไปชื่อแยมโรล ......” กว่าจะแนะนำชื่อพวกพี่ปีอื่นเสร็จก็ใช้เวลานานเหมือนกันนะเนี้ย ฉันละเมื่อยเลย ยืนยิ้ม พอไม่ยิ้ม เค้กส้มก็ตี
3
“เรามาให้น้องแนะนำตัวกันดีกว่าค่ะ เริ่มจากน้องแล้วกันนะ”
“รอผมก่อนครับ ขอโทษครับที่มาสาย”
“เอาละค่ะ ก่อนอื่นเลยเราต้องทำโทษคนที่มาสายก่อนแล้วนะ เอาเป็นว่าแนะนำตัวก่อนนะแล้วพี่จะบอกบทลงโทษ”
“ผมชื่อ...”วินาทีนี้ฉันแทบไม่ได้ยินเสียงของน้องเขาเลย ฉันเอาแต่จ้องเพราะหน้าน้องเขาเหมือนรักครั้งแรกของฉัน แต่ฉันคิดว่าคงไม่ใช่หรอก คงเป็นแค่คนหน้าเหมือนยังไง’คนๆนั้นก็ไม่มีทางมาที่นี่แน่นอน’
“เดี๋ยวก่อนค่ะ รอก่อนค่ะ”
“เอาละค่ะ น้องๆทำไงดีเอ่ย มีเพื่อนเรามาสายสองคน ให้ทำโทษอะไรดี เสนอมาเลย”
“เต้น เต้น เต้น”
“พอๆ ทุกคน บทลงโทษคือ เต้นเพลง ไก่ย่างดีกว่า แต่ต้องแนะนำตัวก่อน เริ่มจากน้องผู้ชาย”
“ผมชื่อ ยิบซัมครับ”พอเขาเอ่ยชื่อ ทำให้ใจฉันหยุดเต้น ทำไมละ หน้าก็เหมือน ชื่อก็เหมือน แค่เขาหันมามอง ฉันก็เหมือนกับจมลงไปใต้น้ำ
“หนูชื่อ สายไหมค่ะ”
“มาช่วยกันร้องเพลงดีกว่านะค่ะ ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา.....”เหมือนสนจะไม่ได้ยินเสียงของพี่ขนมปังเลย ตาของฉันจ้องแต่ยิบซัมให้มั่นใจว่าใช่คนคนนั้นจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นจมูกที่โด่งเป็นสัน ตากลมโตสีเทา ริมฝีปากสีชมพู ผมสีดาร์กช็อคโกแลต ฉันจำได้ไม่ลืม ‘พี่ชื่ออะไรหรอครับ’
‘แยมโรลจ๊ะ’
‘ชื่อพี่น่ารักจังเลย ผมชอบพี่จัง’
‘เอ่อ...’
‘เป็นแฟนกับผมไหม พี่แยม ยิบจะดูแลพี่แยมเอง’
‘ได้สิ’
“แยมโรลได้เวลาไปซ่อนตัวแล้ว”
“แยม ไอ้แยมมมม”
“ฮะ?”
“แกเหม่ออีกแล้วนะ ได้เวลาไปซ่อนตัวแล้ว”
“ฉันดูใจลอยขนาดนั้นเลยหรอ?”
“ใช่เลยล่ะ ได้เลยซ่อนตัวแล้ว”
“อือ” ฉันควรจะบอกตัวเอง ว่าให้เลิกคิดเรื่องของยิบซัมได้แล้ว อดีตก็คืออดีต
“เวลาต่อไปคือการตามหาพี่รหัสของตัวเองจ้า ให้น้องๆจับฉลากพี่มีรูปของชื่อพี่รหัส ถ้าใครจำได้คงจะนึกออกว่าชื่อพี่รหัสของเราเป็นขนม และต้องเดาให้ถูกว่าพี่เขาอยู่ห้องไหน?ในตึกนี้นะ เริ่ม”
4
บทที่ 1
สิ่งที่คาดไม่ถึง
ห้องดนตรี คณะครุศาสตร์
“แกว่าน้องเขาจะหาเราเจอไหม?”
“ไม่รู้สิ ถ้าเกิดฉันได้น้องยิบซัมเป็นน้องรหัสนะ คง’ฟิน’น่าดู”
“ไม่เห็นจะฟินตรงไหน!!”
“แกมันมีอคติ แยมโรล”
“ฉันไม่ได้มีอคตินะ”ฉันตอบเค้กส้มได้ไม่เต็มเสียงนัก เพราะฉันไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าฉันรู้สึกยังไง
“ชั่งเถอะ เราต้องซ่อนตัวนะ ถ้าเจอง่ายไปไม่สนุกนะ”
“ไม่ต้องซ่อนตัวแล้วล่ะครับ พวกพี่ๆ”ฉันแทบหยุดหายใจเมื่อเจอยิบซัมในระยะใกล้ ฉันต้องซ่อนความรู้สึกก่อนที่เขาจะสัมผัสได้ ไม่งั้นเขาคงหัวเราะเยาะฉันแน่ๆ
“เฮ้อ หาเจอเร็วจังเลยนะ ยิบซัม”
“ก็ผมลองเดาใจคนดูนะครับ แล้วก็ถูกซะด้วยใช่ไหมครับพี่แยม”ฉันไม่ชอบเสียงที่เขาเรียกฉันแบบนั้นเลย มันทำให้ฉันรู้สึกว่าเรายังคบกันอยู่ทั้งๆ ที่ความจริงเป็นคนรู้จักยังยากเลย
“ยะ อย่าบอกนะว่าน้องยิบซัมเป็นน้องรหัสของแยมโรล?”
“ปิ๊งป่อง ถูกต้องนะครับ”
โอ้ ไม่นะทำไมฟ้าต้องลิขิตแบบนี้กันนะ ฉันต้องทำยังไงกันนะ
“พี่เค้กส้มใช่ไหมค่ะ?
“ใช่จ๊ะ”
“เย่ สายไหมเจอพี่รหัสแล้ว”
ฉันไม่รู้จะขำหรือปลอบใจ เค้กส้มดีคนที่อยากได้ก็ไม่ได้ คนที่ไม่อยากได้กลับได้ โลกนี้มันโหดร้ายเสมอ และไม่เคยปราณีใคร
ลานหน้าตึกคณะครุศาสตร์
“เราจะมีกิจกรรมเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างพี่รหัสและน้องรหัสนะค่ะ โดยเกมส์นี้มีชื่อว่า สิบคำถามไขใจพี่สู่น้อง กติกาไม่อยากให้น้องรหัสถามเกี่ยวกับพี่รหัสได้สิบคำถาม แล้วเราจะมีแบบทดสอบว่ารู้ใจกันหรือยัง และพี่รหัสถามน้องรหัสได้เพียงสองคำถามเท่านั้น ถ้าพร้อมแล้วเริ่ม”
“เริ่มข้อแรกเลยนะ คิดถึงยิบไหม?”
“ไม่มีความรู้สึก”ฉันไม่มีทางเดินกลับไปเจ็บเหมือนเดิมแน่นอน
“ใจร้ายจังเลย ข้อที่สองดีกว่า พี่แยมชอบเล่นดนตรีอะไร?”
5
“ช่วยเรียกชื่อเต็มๆด้วย เราไม่ได้สนิทกันถึงขนาดเรียกชื่อย่อแบบนี้ ชอบเล่นฟลุต”
“ผมขอเรียกพี่แยมไม่ได้หรอครับ?”เขาพยายามจ้องมาที่ตาของฉัน แต่ขอโทษเถอะนะที่ฉันคงต้องซ่อนทุกอย่างเอาไว้
“พี่ถือว่าคำถามนี้เป็นคำถามที่สาม และจะตอบว่าไม่ได้”
“ว้า พี่แยม โรลใจร้ายอีกแล้ว อยากเปลี่ยนพี่รหัสจังเลย”
“พี่คงต้องเสียใจด้วยนะ ที่นายดวงซวยจำได้พี่เอง ถามคำถามต่อไปมาสิ”
“ตอนนี้พี่แยม มีแฟนยังครับ”
“นี่ บอกว่าอย่าเรียกชื่อย่อๆไง มีแล้ว”ทำไมเขาถึงเป็นผู้ชายขี้ตื้ออย่างนี้นะ
“ผมไม่เชื่อพี่หรอก อย่ามาหลอกผมเลยงั้นข้อห้าดีกว่า พี่ชอบสีอะไร?”
“ดำ”
“ข้อหก พี่เคยคิดถึงแฟนเก่าของพี่บ้างหรือเปล่า?”
เขาต้องการอะไรจากฉันกันแน่นะถึงพยายามต้อนฉันให้จนมุม ให้ตกลงไปในเหวของเขา ฉันจ้องลงไปที่ดวงตาสีเทาคู่นั้น พบแต่สายตาที่สงสัย “นายต้องการอะไรกันแน่ ยิบซัม?”
“พี่แยม ผม...”ฉันว่าถ้าเขายังพยายามต้อนฉันแบบนี้ฉันคงต้องร้องไห้แน่ๆ แต่ไม่ได้นะเขาจะต้องหัวเราะเยาะว่าฉันเป็นผู้หญิงที่โง่แน่นอน
“ถามคำถามข้อต่อไปมาสิ”
“พี่แยม ผมขอ..”
“พี่บอกให้ถามมา ยิบซัม” ฉันไม่รอให้เขาพูดขอโทษฉัน ก็แค่คำที่ไม่ได้ออกมาจากใจ
“ครับ พี่แยมชอบทำอะไรมากที่สุดระหว่างอาหาร กับเล่นดนตรี?.
“ทำอาหาร”
“ข้อแปด เวลาพี่เครียด พี่มีวิธีแกยังไง?”
“พี่... เอ่อ..”ยิบจำได้ว่าเวลาพี่แยมเครียด พี่แยมชอบกินช็อคโกแลต อยู่ดีๆฉันก็นึกถึงตอนนั้นขึ้นมา “พี่ชอบฟังเพลงผ่อนคลายนะ”
“ไม่ได้ชอบกินช็อคโกแลตแล้วหรอครับ?”
“คำถามข้อที่เก้าใช่ไหม? พี่คงตอบว่าไม่ชอบ พี่เกลียดเลยล่ะ”
“ทำไมละครับ? ทำไมต้องเกลียด?”
“เฮ้ เราถามคำถามพี่เกินแล้วนะ ยิบซัม”
“ผมต้องการแค่คำตอบครับ”
“ไม่รู้สิ อยู่ดีดีพี่ก็ไม่ชอบมันเฉยๆ”ฉันจะตอบได้ไหม?ว่าเกลียดมันเพราะลืมไม่ได้สักทีว่าเขาเคยให้ของฉันแบบนี้
6
“คราวนี้ถึงเวลาพี่ถามแล้วนะ”
“เชิญพี่เลยครับ”
“พี่ขอถามแค่คำถามเดียว ทำไมถึงอยากเรียนที่นี่ล่ะ?”
“ผมชอบบรรยากาศที่นี่ครับ แล้วก็อยากเรียนที่นี่”
“งั้นพี่ก็ไม่มีคำถามแล้วล่ะ”
“เอาละค่ะ หมดเวลาแล้วนะให้น้องปีหนึ่งมาทำแบบทดสอบได้เลย ถ้าใครได้คะแนนเยอะ พี่จะให้ลายเซ็นต์เพิ่มนะ เลือกขอลายเซ็นต์จากใครก็ได้”
“ผมไปตอบก่อนนะพี่แยม จะได้ไม่ต้องไปเต้นล่าลายเซ็น ฮ่าๆ” ยิบซัมรีบวิ่งออกไปอย่ารวดเร็ว ฉันมีคำถามมากมายที่อยากจะถามเขาแต่ก็เลือกที่จะเก็บไว้ในใจ ไม่อย่างนั้น ฉันคงกลายเป็นผู้หญิงหน้าโง่ที่โดนเขาหัวเราะเยาะแน่ๆ ทำไมนะเรื่องก็ผ่านมาตั้งหลายปีแต่ฉันกลับคิดว่ามันพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวานเอง ทำไมคนที่ร้ายฉันถึงต้องกลับมาอยู่ใกล้กันขนาดนี้
‘คิดถึงพี่แยมจังเลย’
‘พี่ก็คิดถึงยิบนะ เราจะไม่เลิกกันใช่ไหม?’
‘ไม่แน่นอน เราจะรักกันตลอดไป’
“พี่แยมฮะ พี่แยม”
“ฮะ เอ่อมาตั้งแต่ตอนไหนเนี้ย?”ฉันเหม่อคิดถึงเรื่องของเขาอีกแล้วสินะ
“วันนี้กิจกรรมการรับน้องของเรามีเพียงเท่านี้นะค่ะ น้องๆ พรุ่งนี้เจอกันที่ใต้ตึกคณะเหมือนเดิมนะจ๊ะ หกโมงเช้าใครสายอีก จะไม่ใช่เต้นเหมือนเดิมแล้วนะ บทลงโทษเราจะโหดขึ้น”
“พี่แยมจะกลับเลยหรือเปล่าครับ?”
“พี่คงต้องเก็บของก่อนนะ น้องยิบซัมมีอะไรหรือเปล่า?”
“เปล่าครับ ผมแค่อยากไปส่งพี่ที่หอ”
“เอ่อ ไม่ต้องไปส่งพี่หรอกนะ”
“ทำไมล่ะครับ?”
“คือ.. พี่ไปช่วยเก็บของก่อนดีกว่านะ กลับบ้านดีดีนะ”ฉันไม่อยากจะคุยกับเขาแบบนี้เลย ไม่อยากให้ใจตัวเองต้องลงไปในหลุมที่เขาขุดอีก ไม่อยากจะตกลงไปแล้วจะต้องเจ็บตัว ฉันผิดไหมที่เป็นคนกลัวความรักไปแล้วก็เพราะเขา ยิบซัม
บ้านแยมโรล
“กลับมาแล้วหรอแยมโรล”
7
“สวัสดีค่ะ คุณป้าดีใจจังที่คุณป้าอยู่บ้าน”ฉันไม่ได้อยู่หอพักของมหาลัยหรอก ฉันอยู่บ้านของคุณป้าขจี ซึ่งเป็นพี่สาวแท้ของแม่ฉันเลยนะ บ้านจริงฉันนะอยู่เชียงใหม่ ไกลเลยแม่เห็นว่าจะมาเรียนกรุงเทพก็เลยให้มาอยู่กับคุณป้า จริงๆคุณป้าก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้านหรอกนะ ท่านทำงานที่ต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆนะ ฉันก็เลยเหมือนมาเฝ้าบ้าน แต่ไม่ต้องกลัวโจรนะ ที่นี่ระบบรักษาความปลอดภัยดีมาก
“วันนี้ป้ากลับมาเก็บของนะ พรุ่งนี้จะไปญี่ปุ่นเดือนหนึ่งนะจ๊ะ”
“คุณป้าจะไปอีกแล้วหรอค่ะ?”ฉันไม่ได้อยากเศร้านะ แต่บางทีฉันก็เหงาที่ต้องอยู่บ้านคนเดียว
“ไม่ต้องกลัวเหงานะ ป้าแอบเห็นว่าข้างบ้านเรามีคนมาอยู่แล้วนะ ป้าชวนเขามากินข้าวที่บ้านเราด้วย”
“คุณป้าเจอหน้าเขาแค่วันเดียว ชวนมาบ้านเลยหรอค่ะ?”จะไว้ใจคนง่ายไปถึงไหน
“ป้าเคยเห็นหลายครั้งแล้ว รู้สึกเขาจะชื่อ...”
“สวัสดีครับ คุณน้า”แค่ได้ยินเสียงก็ทำให้ฉันหัวใจหยุดเต้นเสียงนี้มัน
“ยิบซัม”
“อ่าว พี่แยมโรลนี่เอง”
“รู้จักกันแล้วหรอจ๊ะ ป้าจะได้เบาใจที่จะฝากแยมไว้นะ”
“ไม่นะค่ะ คุณป้าแยมโตแล้วอยู่คนเดียวได้”
“พี่แยมโรลกลัวอะไรหรือเปล่าครับ”ที่อย่างนี้ละเรียกฉันซะเต็มยศเลยนะ
“เปล่า ไม่ได้กลัว”
“งั้นน้าฝากด้วยนะ ยิบซัม”
“ด้วยความยินดีครับคุณน้า”
ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าเวลาหนึ่งเดือนที่ฉันจะต้องอยู่กับยิบซัมมันจะเป็นยังไง และจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทำไมยิ่งฉันหนีถึงยิ่งอยู่ใกล้กันก็ไม่รู้ ทำไมกันนะ ฉันรีบกินข้าวแล้วก็ขอตัวขึ้นห้องทันทีไม่อยากจะนั่งอยู่นานกว่านี้
‘พี่แยมเราเลิกกันเถอะ’
‘ทำไมละยิบ? ทำไม?’
‘พี่รู้ดีอยู่แกใจ’
‘ยิบซัม แยมไม่เข้าใจ’
‘เลิกทำเป็นไม่รู้เรื่องสักที ผมรู้เรื่องหมดแล้ว เรื่องที่พี่หลอกผม’
‘หลอกอะไร พี่ไม่ได้หลอกยิบเลยนะ’
8
‘หยุดเรียกชื่อผมแบบนี้ซะที’ เขาไม่ฟังในสิ่งที่ฉันกำลังจะอธิบาย ฉันไม่เคยหลอกเขา ฉันคบกับเขาด้วยใจ ทำไมกันนะ ขนาดผ่านมาตั้งสามปีแล้วฉันก็ยังไม่รู้เหตุผลอยู่ดี เวลาที่ฉันรอให้เขากลับมาเขาไม่เคยกลับมา แล้วตอนนี้เขาจะกลับมาทำไม?
ผลงานอื่นๆ ของ jpssss ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ jpssss
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น